معمولا تمام ستارگانی که می شناسیم درون کهکشانها قرار دارند. در نتیجه همه مراکز تولد ستارگان - که تا بحال یافت شده اند - مناطقی درون ابرهای بزرگ گاز و غبار درون کهکشانها بوده اند. ولی گویا این قاعده همیشه درست از آب در نمی آید. زیرا کاوشگر تکامل کهکشانی ناسا ستارگانی جدید را یافته است که در حال جوانه زدن در منطقه ای از فضا به فاصله ی 100،000 سال نوری از یک کهکشان، هستند. این تصویر فوق العاده، ترکیبی از داده هایی در پرتوی فرابنفش و داده های رادیویی است. این واقعا جالب است که دانشمندان چنین تعداد عظیمی از ستارگان جوان را درفاصله ی حدود 140،000 سال نوری از مرکز کهکشان M83 یافته اند، در حالی که قطر M83 تنها 40،000 سال نوری است.
M83 در فاصله ی 15 میلیون سال نوری از کهکشان ما در صورت فلکی شجاع قرار گرفته است.
در این نما، مارپیچ اصلی، یا صفحه ی ستاره ای M83 به شکل یک قرقره ی آبی و صورتی رنگ دیده می شود، در حالی که بازوهای بیرونی بنظر می رسند در حال گسترش به سمت بیرون کهکشان هستند. درون این بازوها، با کمال تعجب باید گفت، فرآیند ستاره سازی در حال وقوع است.
تصویر دوم در واقع مقایسه ایست میان دو تصویر از این کهکشان: یکی در پرتو فرابنفش و دیگری در فرابنفش و امواج رادیویی. درحالی که تصویر رادیویی بازوهای بلند و اختاپوسی کهکشان را نشان می دهد(قرمز)، تصویر فرابنفش خوشه هایی از ستارگان نوزاد را در میان بازوها به نمایش گذاشته است(آبی).
ستاره شناسان گمان می کنند که ستارگان جوان که در فواصل دور از M83 دیده می شوند می توانند تحت شرایطی شبیه شرایط اولیه ی عالم شکل گرفته باشند، زمانی که فضا هنوز با غبارهای عناصر سنگین تر غنی نشده بود و همه جا تنها از گازهای ساده تر پر بود.
حتی با تلسکوپهای قدرتمند امروز، مطالعه بر روی اولین نسل شکل گیری ستارگان در عالم بسیار مشکل است. این رصدهای جدید فرصتی استثنایی برای مطالعه ی این موضوع است که: ستارگان نسل اول در عالم چگونه بوجود آمده اند.
منبع: