عید فطر با همهی شیرینی و فرخندگی، آدمی را بر سر دو راهی شوق و تاسف میگذارد. از یک سو شادمانیم که در دوره ی امتحان از عهده به در آمدیم و دستورات الهی را اطاعت کردیم و از سویی اندوهگین هستیم که چرا چنین دورهای که با
رحمت و مدد الهی همراه بود، سپری شد. با رسیدن عید فطر، ماه رمضان رخت برمیبندد و چشمان ما تا سال بعد به انتظار آمدنش به راه خواهد بود. رفتن این ماه گران قدر برای همه ی کسانی که طعم روزه داری را چشیدهاند، بر سفره های سحر و افطار این ماه نشستهاند، در هوای آمرزشآمیز و مغفرتآور این ماه تنفس کردهاند و در سایه ی آن از شر شیطان در امان بوده اند، قابل درک است و همه کم و بیش حسرت رفتن این اوقات را درک میکنند اما هیچکس به اندازه ی خاندان اهلالبیت «علیهم السلام» که در مسیر اطاعت و بندگی خداوند از همه پیشی گرفته و پشوایان اهل تقوی شده اند، آثار فقدان این ماه را درک نمیکند. امام سجاد «علیه السلام»، بزرگ آموزگار نیایش و مناجات عارفانه، در دعای چهل و پنجم صحیفه ی سجادیه در قالب یک نیایش و مناجات، شیوه ی وداع با این ماه مبارک را به ما آموزش میدهد. امام در این مناجات پس از حمد و ثناء الهی، از خدا بخاطر آنکه با قرار دادن تکالیفی خاص در این مقطع شریف از زمان، موجبات تقرب مسلمانان به خود را ایجاد کرده است، شکرگزاری میکند و در ادامه می فرماید:
«این ماه مبارک، در میان ما به شایستگی زیست و به نیکی همنشین ما گردید و گران مایه ترین سودهای جهان را به ما بخشید و چون مدتش به سر آمده و شمار روزهایش پایان گرفت، از ما جدا شد.
اینک او را بدرود میگوییم؛ همچون کسی که رفتنش برای ما دشوار است و ما را دچار اندوده میکند ...
بدرود بر تویی که از گرامی ترین اوقاتی بودی که با ما همنشین شد ..
بدرود بر تو ای همنشینی که تا هستی پر قدر منزلتی و چون جدا شوی، فراق تو دردناک است...
بدرود بر تو ای همدمی که وقتی آمدی، آرامش برای دل های ما آوردی و شادمانمان کردی وچون سپری شدی ما را در وحشت تنهایی گذاشتی و درد فراق افزودی.
سلام بر تو ای مددکاری که ما را در مقابله با شیطان یار بودی و ای رفیقی که راه های نیکی کردن را پیش پای ما هموار نمودی.
بدرود بر تو که چه بسیار گناهان ما را نابود کردی و چه بسا عیبها ی گوناگون ما را پوشاندی!
بدرود بر تو که که برای گناهان کاران چه طولانی بودی و در دلها ی مومنان چه پرشکوه بودی!
بدرود بر تو که با برکت بسیار به ما روی آوردی و ما را از چرکهای گناهان شستشو دادی!
بدرود بر تو که دیروز چون با ما بودی، به سختی دلبستهات بودیم و فردا که از میان ما خواهی رفت، از جان و دل آرزومندت هستیم.
[خدایا] پوزش ما را بپذیر که در این ماه در در ادای حق تو کوتاهی کردیم و عمر ما را به ماه رمضان آینده برسان ...
خدایا، اکنون که این ماه به پایان رسید و جامه ی زمان را به دور افکند، تو نیز جامه ی گناهان ما را درآور و به دو بیفکن و با رفتن این ماه، بدیهای ما رانیز ببر و ما را به سبب آن از نیکبختترین روزه داران و پرنصیبترین و بهرمندترین آنان قرار ده.
خدایا اگر کسی از روزه داران، چنان که باید، حق این ماه و حرمتش را پاس داشته و به احکام آن عمل کرده و از گناهان دوری ورزیده است یا به وسیلهای به تو تقرب جسته که خشنودی و رحمتت را برای او در پی داشته است، همانند آنچه به او میبخشی از خوان بینیازی ات به ما نیز ببخش و چندین برابر آن را از فضل خود به ما ارزانی کن که فضل تو کاستی نمیگیرد و گنجینه های تو نقصان نمیپذیرد ...
خدایا، ما در این روز فطر که آن را برای مومنان روز عید و شادی و برای دینداران هنگامه ی اجتماع و همکاری قرار دادی، از هر گناهی که مرتکب شدهایم، از هر زشتی که پیش از این کردهایم و از هر اندیشه ی بد که در دل خود نهان داشتیم، دست برمیداریم و به سوی تو میآییم؛ همچون کسی که دیگر خیال بازگشت به گناه را ندارد و دیگر مرتکب هیچ گناهی نخواهد شد؛ خالصانه و بدون ذره ای شک و تردید. پس بر بازگشت ما آغوش گوشای و از ما خشنود باش و ما را بر ترک گناه استوار بدار! » (1)
امید که خداوند، عمر ما و دوستان مان را در اطاعت و بندگی خویش طولانی ساخته و ما را باز هم در رمضانی دیگر بر سفره ی عفو و بنده نوازی خویش بنشاند و از مهربانی های ویژه اش بهرمند کند.
آمین یا رب العالمین
